Παουστόφσκι, Κονσταντίν Γκεόργκεβιτς

(Κίεβο 1892 – Μόσχα 1968). Σοβιετικός συγγραφέας. Δημοσίευσε τα πρώτα διηγήματά του το 1911, αλλά αφιερώθηκε μετά σε ποικίλα επαγγέλματα και σε μια μακρόχρονη δημοσιογραφική θητεία. Μεταξύ 1916 και 1923 έγραψε τους Ρομαντικούς, ένα μυθιστόρημα με δυνατή ποιητική πνοή και έντονο το αίσθημα για τη ζωή και τη φύση. Το βιβλίο εκδόθηκε τελικά το 1935, ενώ είχαν προηγηθεί μερικά θαλασσινά διηγήματα και τα μυθιστορήματα Τα αστραφτερά σύννεφα (1929), Καρά Μπουργκάζ (1932), Η Κολχίδα (1934) και μερικά άλλα έργα. Η εκφραστική δύναμη, κάποιοι ρομαντικοί τόνοι που σκιάζουν τον ρεαλισμό της αφήγησής του και που εκδηλώνονται, μεταξύ άλλων, σε μια κλίση προς τον εξωτισμό, όπως επίσης μια βασική εκδήλωση αγάπης για ανθρώπους, τη φύση, τα πράγματα, χαρακτηρίζουν αυτή την πρώτη παραγωγή, που είναι επηρεασμένη από τον Γκριν και τον Μπάμπελ. Αυτά τα στοιχεία θα τα συναντήσουμε σε όλο το έργο του Π., ακόμα και μετά το 1935, οπότε τελειοποίησε κι έκανε σαφέστερα τα εκφραστικά του μέσα, ώσπου έφτασε σε ένα διαυγές και ουσιαστικό ύφος, από τα πιο ολοκληρωμένα της σύγχρονης ρωσικής πεζογραφίας. Η Μαύρη Θάλασσα (1936), Μια ιστορία του Βορρά (1937), Η χώρα της Μέστσορα (1939), εκατοντάδες αφηγήματα και, τέλος, το κυκλικό αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Χρονικό μιας ζωής, που το είχε αρχίσει το 1945, αποκαλύπτουν μια γνώση του λαού και της φύσης της σύγχρονης Ρωσίας, που κανένας άλλος συγγραφέας δεν την παρουσιάζει με τόση φινέτσα και εκφραστικό πλούτο. Ο Π. υπήρξε επίσης συγγραφέας παραμυθιών, δραματικών έργων, κριτικών πορτρέτων και ενός βιβλίου καλλιτεχνικών-φιλολογικών στοχασμών, με τίτλο Το χρυσό ρόδο (1956).